Piechotkowie M. i K. - Božnice Drewniane - 1957
Za specyficznie polskie uważane są synagogi drewniane. Zapewne wznoszono je na ziemiach polskich, odkąd Żydzi zaczęli się tu osiedlać. Te budowle były nietrwałe, rozpadały się po kilkudziesięciu, w lepszych wypadkach po kilkuset latach, często padały pastwą pożarów.
Nowe wznoszono w tych samych miejscach (był to warunek uzyskania zezwolenia na odbudowę). Najstarsze synagogi drewniane, które dotrwały do 1939 r., pochodziły z pierwszej połowy XVII w. Historycy sztuki i architekci zaczęli się nimi interesować dopiero pod koniec XIX w.: robili pomiary inwentaryzacyjne, opisywali je i fotografowali.
Dzięki temu wiemy, jak wyglądały synagogi rozebrane około 1880 r. w Nasielsku i Wysokiem Mazowieckiem; wiemy o niektórych synagogach zniszczonych w czasie I wojny światowej (w Śniadowie), i wreszcie mamy dokumentację wielu z tych, które zostały systematycznie i celowo zniszczone w czasie II wojny, a może i później.